"Najtrudniejszy pierwszy krok"

Brakowało mi tego pustego pola, które mogę zapełnić tak, jak chcę- odpowiednimi słowami ubranymi w prostą czcionkę, symetrycznym układem i doprawionymi pasującą do nich grafiką. Dlatego nadal się zastanawiam, dlaczego tak długo zwlekałam, aby dodać tu kolejny tekst i myślę, że należą się Wam pewne słowa wyjaśnienia- jeżeli jeszcze ktoś mnie tu pamięta. ;)

Jak łatwo można zauważyć, przestawałam być aktywna na blogu wtedy, kiedy kończyły się okresy wakacyjnej laby i musiałam wracać do szkolnej codzienności. Jak to bywa na początku roku, wymyślałam sobie ambitne plany i całą energię, którą nabywałam przez lato, wykorzystywałam właśnie do nauki. Z czasem coraz bardziej odcinałam się od bloga
i jakoś  bałam się tu wrócić. Straciłam motywację, wiarę w to, co tu robiłam, inspirację. No i tak wyszło. 
Teraz znowu mam wakacje, ale już dłuższe, bo pomaturalne. W końcu mam dużo wolnego czasu, a nie mam raczej żadnych ograniczeń, dlatego chcę spróbować tu wrócić. Nie wiem jednak, czy będę regularnie pisać, ale postanowiłam, że tym razem nie będę robiła nic na siłę i wbrew sobie- będę pisać tak często, jak będę chciała i o tym, o czym chcę, aby być zadowolona z własnej pracy, bo na tym ma polegać blogowanie.

Myślałam też o tym, aby całkowicie usunąć tego bloga i założyć nowego, aby zacząć od początku, z czystą kartą, ale nie chcę odcinać się od przeszłości. Łatwo jest coś zniszczyć i zapomnieć, ale lepiej jest coś naprawić, mimo że to ciężkie zadanie. A najtrudniejszy jest pierwszy krok, który właśnie zrobiłam. I dlatego też dzisiaj, zamiast grafiki, polecam Wam piosenkę, której refren zawsze przypomina mi o tym, że warto odbudowywać.





Komentarze

  1. Bartek 5 czerwca 2017 07:05

    Cieszę się, że Ci się udało!
    Chyba jakaś wielka fala powrotów blogowych nam się szykuje - najpierw ja, teraz Ty. Przyznam się, że też chciałem zakładać nowego bloga, ale w ostatniej chwili się rozmyśliłem - po co odcinać się od czegoś co było? Z tą motywacją to sama wiesz jak jest - różnie. I myślę, że nie ma co się zmuszać do tego, żeby wrzucać posta powiedzmy raz na tydzień. Ja próbowałem się zmuszać i wyszło z tego tylko tyle, że musiałem kompletnie porzucić bloga prawie na rok. Na nowy początek - życzę Ci dużo weny do pisania i inspiracji :D
    Pozdrawiam!
    indywidualnyobserwator.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Klaudia Klaudia13 czerwca 2017 20:58

      Gdy zbierałam się do powrotu, zajrzałam na blogi, które obserwuję i okazało się, że prawie każdy z nich jest od roku nieaktywny! Przydałaby się taka większa fala. ;)
      Dziękuję za komentarz, wiele dla mnie znaczy! :D

      Usuń

Prześlij komentarz

=> Dziękuję za Twoją opinię, jest ona dla mnie bardzo cenna:)
=> Każdy komentarz jest dla mnie bardzo ważny, ale spam od razu usuwam.
=> Jeżeli podoba Ci się mój blog- zaobserwuj, by nie przegapić nowych postów. Nowi obserwatorzy to dla mnie ogromna radość i => motywacja, aby spiąć się i dbać o bloga najlepiej, jak potrafię.
=> Nie bawię się w obserwacje za obserwacje, przykro mi.
=> Podaj tutaj adres swojego bloga, chętnie go odwiedzę :)

Popularne posty z tego bloga

Spełniaj swoje marzenia

Obraz
Na początek prosty przykład- nie rozumiem ludzi, którzy zapisują się na zajęcia z języka francuskiego tylko dlatego, że jest to taki piękny, melodyjny, romantyczny język, którego jedno słowo wyraża więcej niż tysiąc słów,  natchniony przez samego Boga i Bóg wie, jaki jeszcze, lecz są świadomi, że francuska gramatyka wielu wydaje się być bardziej zawikłana niż polska dla obcokrajowca. Przecież dla chcącego nic trudnego, jakoś da sobie radę. W każdym przypadku cenię ambitne plany i nie miałabym nic przeciwko chęci nauki języka obcego, gdyby nie fakt, że zazwyczaj ta nauka kończy się po trzech lekcjach, kiedy nauka kolorów zaczyna przerastać ucznia. Bo francuski jest pięknym językiem, ale też bardzo trudnym, a mało kto zdaje sobie z sprawę z tego, że dla starannej, czarującej francuskiej wymowy trzeba pocierpieć.  Sama uczę się tego języka i nie uważam siebie za osobę, która potrafiłaby się dogadać z przedstawicielem terenów około paryskich, chociaż nie mam większych problemów z jego
Czytaj dalej »

Doręczyciel."Shrek"

Obraz
Wakacje minęły, lecz wspomnienia tych gorących letnich dni zostaną w pamięci aż do kiedy zwiędłe liście przykryje biały puch, a będą one będą grzać zmarznięte, stęsknione za tym czasem serducho. Podczas nich każdy robił to, na co miał ochotę. Dnie upływały na beztroskim przeżywaniu każdej chwili, która miała trwać wiecznie... I za tym jakże poetyckim wstępem przyznam się, że koniec mojego lata spędziłam na oglądaniu " Shreka ". Pewnego wieczoru chciałam przypomnieć sobie jakąś bajkę z dzieciństwa, a gdy pierwszy raz od dawien dawna zobaczyłam ten film, nie skłamię mówiąc, że po raz kolejny odkryłam go na nowo i na nowo się w nim zakochałam (ale potraktujmy to z przymrużeniem oka). Ogromna, zielona kreatura, siejąca postrach w połowie królestwa, którego spora część społeczeństwa to magiczne stwory, mieszka na odludziu. Od lat stara się odciąć od świata, bo, jak tłumaczy, jest ogrem. Myje się błotem, chodzi w jednym ubraniu przez wiele lat, zajada się upolowanymi w lesie s
Czytaj dalej »

Dawno mnie tu nie było

Obraz
Dawno mnie tu nie było. Początkowo na blogowanie brakowało mi czasu, a potem zapomniałam już, jak wygląda prowadzenie bloga i nic mnie nie zachęcało do pisania. Czas jednak płynął, pojawiały się nowe sprawy i myśli, którymi chciałam się podzielić. Czasem coś napisałam. Zmuszałam się, żeby wystukać na klawiaturze kilka liter, chociaż dokładnie nie wiedziałam, co chcę przekazać. Oprócz jednego kluczowego zdania nie wiedziałam, jakich wyrazów użyć. Co powiedzieć. Nie płynęłam po bezkresnym oceanie słów na stabilnej tratwie myśli tak jak zazwyczaj to robię. I to był błąd. Od początku wiedziałam, że teksty, do których się zmuszałam są niejasne i zawikłane, a przy tym bez wartości. Nie takie, jakie chciałam, żeby były. Dzisiaj je usunęłam. Nie chcę, żeby był to post w stylu "wielki powrót" lub "nowy rok- nowa ja". Nie zakończyłam żadnego etapu ani żadnego nie zaczęłam. Zatęskniłam po prostu za wypisaniem się, wylaniem potoku słów na jakiś mniej lub bardziej błahy temat
Czytaj dalej »